Persisterende ductus arteriosus

Omschrijving

Een 'persisterende ductus arteriosus' of PDA is een vaatverbinding  tussen de lichaamsslagader (aorta) en de longslagader (de truncus pulmonalis), die voor de geboorte zorgt voor doorbloeding van de longen. Na de geboorte hoort deze verbinding te verdwijnen, doordat de ader zijn functie verliest en verkleeft. Het is de meest voorkomende aangeboren hart- c.q. vaataandoening bij de hond. Het komt twee keer zo vaak voor bij teven als bij reuen.

Bij welke rassen komt een PDA het meest voor?

Vele rassen hebben een verhoogde kans op het aangeboren probleem van een ductus. Denk aan Hütehonden, Australische herdershonden, Shelties, Poedels, de Pon, Yorkshire Terriers en kruisingen van al deze rassen. Maar ook van andere kleine en middelgrote rassen zien we wel eens een geval voorbij komen.   Uitsluitend bij de dwergpoedel is een erfelijke, polygenetische oorzaak aangetoond. ‘Polygenetisch’ wil hier zeggen dat het niet om een enkele genmutatie gaat; er zijn meerdere genen aan het werk. Aangezien de verschillende varianten van een PDA die we bij de poedel zien ook bij de andere rassen waargenomen worden, vermoedt men dat het ook bij andere rassen om een aandoening met een erfelijke oorsprong gaat. 

Welk nader onderzoek is nodig?

Een ductus kan door middel van echo-onderzoek van het hart worden opgespoord.  

Is er behandeling mogelijk?

Honden met een PDA die behandeld zijn gaan in principe een normaal leven tegemoet, maar mogen geen nakomelingen meer krijgen. Zonder behandeling komen verreweg de meeste dieren met een ductus van enige betekenis in het eerste levensjaar te overlijden.

Sluiting van de ductus is de beste optie. Dat kan chirurgisch, door een hechting rondom waardoor het bloedvat als het ware ‘afgebonden’ wordt, of door middel van interventiecardiologie. Via een bloedvat in de lies wordt er dan een ‘coil’ (of ‘occluder’ c.q. 'Amplatzer') ingebracht. Dit is een soort ‘plugje’ waarmee het bloedvat afgesloten wordt, waarna het verkleeft. Op De Kompaan bieden we beide methodes (chirurgie en interventiecardiologie) aan; ze hebben elk hun voor- en nadelen.

Wordt mijn hond of kat beter?

Als een ductus tijdig wordt gesloten zijn de vooruitzichten doorgaans goed. Eventuele vergrotingen en vervormingen kunnen dan door het ‘jonge‘ hart nog worden gecorrigeerd. Dit heet ‘remodellering’.