Rob Gerritsen, 4 augustus 2017
Terwijl we ons opmaken voor een zomerse onderbreking (4 tot en met 20 augustus 2017), moet ik denken aan de Arabische spreuk, die zegt dat ‘een boeket uit veel verschillende bloemen bestaat’.
De afgelopen tijd is me door meerdere collega’s gevraagd ‘of ik al overgenomen ben door een keten’. (Het antwoord is nee.) Ik hoor bezorgdheid in hun stem, twijfel over wat deze trend voor hen en voor hun cliënten, voor ons en voor de diergeneeskunde in onze regio betekent. Heel begrijpelijk. Ook in andere landen stellen dierenartsen zich deze vraag. Een Duitse collega benoemt dat in de wijde omtrek van Ulm, waar hij gevestigd is, intussen geen (verwijs)kliniek met meer dan 1,5 mln euro omzet te vinden is, die niet is overgenomen. Hij beschrijft het machteloze gevoel dat de keuze verschraald is, de vrees voor Scandinavische prijzen.
Hoe mooi het ook ingekleed wordt, voor de meeste private equity bedrijven is winstmaximalisatie het uiteindelijke doel. Staat daar niets tegenover? Dat is misschien wat kort door de bocht geredeneerd.
Standaardisatie en schaalvergroting kunnen, net als onderlinge samenwerking, bijdragen aan verhoging van de kwaliteit van handelen en verbeterde efficiëncy, wat ook de consument ten goede komt. Verdere professionalisering van de bedrijfsvoering kan een factor zijn die ertoe leidt dat meer huisdierbezitters zich gaan verzekeren, waardoor het gemakkelijker wordt om onze patiënten op basis van faire prijzen te geven wat ze nodig hebben, onze medewerkers te betalen wat ze verdienen, onze jonge collega’s in staat te stellen werk en gezinsleven gemakkelijker te combineren.
Onze zorg betreft het verlies van alternatieven: waar kun je met je patiënt heen straks, of is er nog maar één smaak, tulpen en tulpen. Onze zorg behelst het werken volgens primair financiële benchmarks: hoe loopt de besluitvorming ‘maken we wel of geen CT’, als de boekhouders nadrukkelijk meekijken. Of als het zogenaamd niet op kan omdat patiënten verzekerd zijn, wat overigens voor eenieder van ons geldt. Onze zorg omvat de gevolgen voor onze beroepsgroep als geheel: wat betekent deze trend voor de practicus die alleen werkt, voor de iets grotere gemengde praktijk next door; moeten sommigen van ons zich voorbereiden op een leegloop?
De geschiedenis leert dat kartels en monopolies onherroepelijk leiden tot een dictaat (eenzijdig aanbod) op het gebied van prijs, locatie en alle aspecten van dienstverlening.
Zelf geloof ik, net als mijn Duitse collega, in de kracht en de waarde van pluriformiteit en samen optrekken. De ketenvorming lijkt trouwens een gegeven, maar eenieder van ons beslist met zijn keuzes elke dag opnieuw zelf hoe de wereld van morgen eruit ziet. Dat het beter is dat het veterinaire landschap een bont boeket blijft, dat er voor dierenartsen en cliënten iets te kiezen moet zijn, dat jonge collega’s succesvol zouden moeten kunnen zijn binnen en buiten zo’n conglomeraat: doen we er iets mee of niet.
Diversity is being invited to the party; inclusion is being asked to dance.
Verna Myers
Lees al onze referenties